Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ευρωπαίοι Φασίστες βρέθηκαν μπροστά σε ακόμα ένα δίλημμα. Ή θα πολεμούσαν τόσο το Δυτικό Καπιταλιστικό κόσμο όσο και τον Κομμουνιστικό, ή αναγκαστικά θα συμπορεύοταν με ένα από τα δύο στρατόπεδα. Πολλοί επέλεξαν το δεύτερο μονοπάτι. Δεν ήταν λίγοι οι Ε/Σ, που προτίμησαν να πολεμήσουν την παγκοσμιοποίηση στο πλευρό των μπολσεβίκων. Από την άλλη, φασίστες όπως ο Στρατηγός Φράνκο, ήξεραν πως το μέλλον το Ανατολικό μπλοκ δεν είχε κόσμο και πήραν το μέρος της Δύσης.Ο σπουδαιότερος πολιτικός ,που η Μεγάλη Βρετανία δεν εξέλεξε ποτέ ως Πρωθυπουργό, ο Όσβαλντ Μόσλι, έγραψε ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο, περί των σχεδίων του για το μέλλον. Όντας διορατικός, γνωρίζει πως κάθε Εποχή, διακρίνεται και από ένα διαφορετικό ριζοσπαστικό πολίτευμα. Έτσι, απορρίπτει την δημοκρατία, αλλά και το Φασισμό, καθώς τα θεωρεί παρελθοντικά. Αντιθέτως, προτείνει κάτι πολύ πιο Avant Garde και ριζοσπαστικό.
"Ο Φασισμός και η παλιά Δημοκρατία θα περάσουν στο παρελθόν και οι δύο επειδή δεν επαρκούν για τα γεγονότα μιας νέας εποχής. Το μυαλό και το πνεύμα του Ευρωπαίου πηγαίνει πέρα από αυτά σε μια νέα διατριβή της ζωής. Ήδη η σκέψη και η πράξη του μέλλοντος διαμορφώνονται. Συνενώνουμε τις παλιές συγκρούσεις και αρχίζουμε να πετυχαίνουμε, σήμερα, στη σκέψη και αύριο στην πράξη, την ένωση της εξουσίας με την ελευθερία, τη δράση με τη σκέψη, την απόφαση με συζήτηση, την εξουσία με την ευθύνη, τη δύναμη με το καθήκον, τη δύναμη με την καλοσύνη και την εξυπηρέτηση των ανθρώπους με την επίτευξη των υψηλότερων μορφών ζωής.
Η ευρωπαϊκή κατάσταση
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΔΙΑΣΟΥΜΕ την ικανότητα να ενεργούμε γρήγορα, την οποία οι άνθρωποι απαιτούν από την κυβέρνησή τους σε μια περίοδο αλλαγής και κρίσης, με την ατομική ελευθερία που οι άνθρωποι απαιτούν σωστά στην ιδιωτική τους ζωή; Εάν μπορούμε, επιτυγχάνουμε το σύστημα διακυβέρνησης το οποίο όλοι επιθυμούμε. Ας προσπαθήσουμε πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάποιες συγχύσεις. Δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει ζήτημα δικτατορίας - με την έννοια της επένδυσης οποιουδήποτε ατόμου με κάτι που προσεγγίζει τη μοναδική εξουσία - μέσα σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα. Οποιαδήποτε μορφή ευρωπαϊκής κυβέρνησης πρέπει να έχει τον χαρακτήρα ενός εξοπλισμού, μιας ομάδας που ενεργεί από κοινού χωρίς περίπτωση χωρίς καν έναν καπετάνιο. [...]
Πώς βρίσκονται οι ηγέτες
Σε μια περίοδο κρίσης, οι άνδρες με χαρακτήρα αναδύονται στην εξουσία γιατί είναι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη και οι διανοητικοί άνθρωποι τείνουν να κρατούν την εξουσία γιατί, σε μια σειρά δοκιμαστικών περιπτώσεων, αποδεικνύονται σωστοί. Στην πράξη, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνδρες αποκτούν την επιρροή τους με διάσημους συναδέλφους και με τη μάζα του λαού, η οποία, στην πραγματικότητα, τους δίνει την εξουσία. Ξανά και ξανά, είναι σταθεροί και αποφασισμένοι όταν οι άλλοι κλονίζονται και ο δείκτης εμπειρίας τους αποδεικνύει πιο συχνά από ό, τι τους περισσότερους άντρες πως έχουν δίκιο. [...]
Οι νόμιμες χρήσεις της εξουσίας
Υπάρχει μια θεμελιώδης διάκριση μεταξύ της κατάχρησης εξουσίας για παραβίαση της ατομικής ελευθερίας και της χρήσης της δύναμης για την υλοποίηση της βούλησης του λαού, αλλά η κατάχρηση και η χρήση συχνά συγχέονται. Τα παλαιά φιλελεύθερα κλισέ σχετικά με τη διαφθορά της εξουσίας μπορούν να επεκταθούν από ένα δίκαιο κατηγορητήριο της τυραννίας σε μια τόσο άστοχη διατριβή που προκαλεί την παράλυση του κράτους, όλη η δύναμη, ακόμη και για τα πιο ωφέλιμα άκρα, μπορεί να γίνει ύποπτη. Ωστόσο, χωρίς τη δύναμη, το σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει και, κατά μείζονα λόγο, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά διαταγή κινήσεων σε οποιαδήποτε ανώτερη μορφή ύπαρξης. Είναι πολύ αργά για να υποθέσουμε πόσο ευχάριστος ο κόσμος μπορεί να είναι χωρίς εξουσία, τα πράγματα έχουν πάει πολύ μακριά. Θα μπορούσε να ειπωθεί κάτι από κάποιον για τη φιλοσοφία του Γκάντι, αν ήταν έτοιμος να ζήσει σαν τον Γκάντι. Ένας κόσμος στον οποίο οι άνδρες ήταν έτοιμοι να ζουν για ένα μπολ με ρύζι ή μερικά λαχανικά, για έναν αργαλειό για τα σπιτικά φτιαγμένα ρούχα, χωρίς θέρμανση, φως ή επικοινωνίες πιο περίπλοκες από το προϊόν της ατομικής προσπάθειας, θα μπορούσε να φέρει την ελευθερία της αναρχίας εις βάρος μιας ακραίας απλότητας ζωής. Αλλά οι άνδρες δεν είναι έτοιμοι να ζήσουν και, σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τώρα πολλοί από αυτούς στον κόσμο για να κάνουν ένα πείραμα πράξη. Έτσι, η εξουσία πρέπει να ανατεθεί σε μερικούς άνδρες, κάπου, υπό κάποιες συνθήκες, ή η ζωή τελειώνει.
Το τέλος της ολοκληρωτικής ιδέας
Οι ιδέες εκείνων που σκέφτονται, όπως κι εμείς, έχουν αναπτυχθεί σίγουρα πολύ από την εποχή του πλέμου. Έχουν επίσης αλλάξει εκεί όπου μπορούν να αναγνωριστούν παλαιότερα σφάλματα. Ένας άνθρωπος που ζει μια ζωή χωρίς να αλλάζει γνώμη δεν έχει μάθει τίποτα και ένας άνθρωπος που ζει μια ζωή χωρίς να μαθαίνει τίποτα είναι απλά ένας ανόητος. Αφήνουμε στους κύριους υπεύθυνους για την παρούσα κατάσταση του κόσμου την άνετη πεποίθηση ότι δεν έχουν κάνει λάθη από το παρελθόν για να μάθουν. [...] Πρέπει να υπάρχει πλήρης ελευθερία για την ύπαρξη άλλων κομμάτων και να εισέλθει στο πεδίο ως πολιτική εναλλακτική λύση όταν ο λαός ψηφίζει για την κυβέρνησή του. Αλλά θα πρότεινα ότι θα πρέπει να υπάρξει μια στενή περίοδος κομματικών "μαχών" μεταξύ των εκλογών. Ούτε η Κυβέρνηση ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να είναι ελεύθερα, σε μια διαρκή εκστρατεία, να μετατρέψουν την εθνική ζωή σε σκυλοκαυγά. Μια περίοδος ενός ή δύο μηνών πριν από τις εκλογές θα πρέπει να είναι αρκετή για τους αντιπάλους να δηλώσουν την υπόθεσή τους σε ένα ενήλικο εκλογικό σώμα, το οποίο πιθανότατα έχει ήδη καταλήξει στα πρακτικά της κυβέρνησης.
Τύπος
Ο Τύπος πρέπει να είναι αρκετά ελεύθερος, αλλά οποιοσδήποτε που έχει λάβει επίθεση από αυτόν - είτε πρόκειται για άτομο, θεσμό, κυβέρνηση ή κόμμα - θα πρέπει λάβει το δικαίωμα της απάντησης.
Συνδικαλιστικές οργανώσεις
Τα συνδικάτα θα πρέπει να έχουν το εποικοδομητικό καθήκον να συνεργαστούν με την κυβέρνηση για τη σταδιακή αύξηση των μισθών σε όλο τον τομέα της βιομηχανίας, όπως όταν η επιστήμη αύξησε τη δυνατότητα παραγωγής. Δεν θα είχαν μικρότερη αλλά μεγαλύτερη θέση ό, τι σήμερα. Η αναφορά στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ως ένα άλλο «κτήμα της Βασιλείας» θα έπαυε, στις προτάσεις μας, να είναι μόνο μια φράση και να γίνει πραγματικότητα.
Επιστήμη και κυβέρνηση
Η Επιστήμη και η κυβέρνηση πρέπει να γίνουν ένα. Οι πολιτικοί και οι επιστήμονες πρέπει να ζουν και να εργάζονται μαζί σε αυτή την εποχή, καθώς οι πολιτικοί της αναγέννησης ζούσαν και δούλευαν με καλλιτέχνες. Καθώς η κοινωνία αναπτύσσεται, θα πρέπει να γίνει όλο και περισσότερο εναλλακτική. Οι άνδρες του μέλλοντος πρέπει να είναι και πολιτικοί και επιστήμονες.
Ελεύθερη συζήτηση αλλά αποφασιστική δράση
Θέλουμε η συζήτηση να έχει την μέγιστη ελευθερία, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα σπαταλά πάρα πολύ χρόνο σε μια εποχή στην οποία η απόφαση και η δράση είναι ζωτικής σημασίας. Ας δώσουμε κάθε δυνατότητα να συζητήσουμε όλα τα θέματα και να δημιουργήσουμε μια ποικιλία μέσων για το σκοπό αυτό, ίσως μετά από όλο το παλιό μου ρητό: "όλα πρέπει να συζητηθούν, αλλάμόνο από εκείνους που καταλαβαίνουν ολοκληρωτικά το θέμα" ! Αλλά ας διατηρήσουμε όσους είναι υπεύθυνοι για δράση από αδιάκοπη συζήτηση · πρέπει να έχουν κάποιο χρόνο για τα δημιουργικά τους καθήκοντα · από την πλευρά , μου αρέσει αντιπαράθεση, γιατί νομίζω ότι πάντα δεν με απασχολεί ο άλλος άνθρωπος να έχει το λόγο του, επειδή, σωστά ή λανθασμένα, πάντα αισθάνομαι ότι μπορώ να βρω μια ολοκληρωμένη απάντηση, ότι η ανταλλαγή απόψεων δεν θα μας αφήσει πιο αδύναμους αλλά ισχυρότερους.
Πηγή: The Government of Tomorrow, Oswald Mosley (1955)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου