Ο αναρχο-διανθρωπισμός είναι η αναγνώριση ότι η κοινωνική ελευθερία είναι εγγενώς συνδεδεμένη με την υλική ελευθερία και ότι η ελευθερία είναι τελικά ζήτημα επέκτασης της ικανότητάς μας και των δυνατοτήτων μας να συνεργαστούμε με τον κόσμο γύρω μας. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η αντίσταση μας ενάντια σε εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που θα μας υπέτασσαν και μας περιόριζαν δεν είναι παρά μέρος ενός φάσματος προσπαθειών για την επέκταση των ανθρωπίνων δυνατοτήτων- ώστε να διευκολύνουμε την έρευνα και τη δημιουργικότητά μας.
Αυτό σημαίνει όχι μόνο να είμαστε απαλλαγμένοι από τους αυθαίρετους περιορισμούς που μπορεί να επιβάλει το σώμα μας, αλλά και ελεύθεροι να διαμορφώσουμε τον κόσμο γύρω μας και να εμβαθύνουμε τις δυνατότητες των σχέσεών μας μεταξύ μας μέσα από αυτό.
Αυτό σημαίνει ότι προκαλεί και μεταβάλλει τις συνθήκες που διαφορετικά θα μπορούσαν να μας κυβερνήσουν. Σημαίνει πότε πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία για την καλύτερη ζωή μας. ότι κανείς δεν θα πρέπει να πεθάνει όταν αυτή η έλλειψη μπορεί να εξαλειφθεί. Σημαίνει την επαγρύπνηση με τη φύση και όχι με τον εκφοβισμό ή την παράδοσή της. Είναι η γνώση ότι η νίκη για την εργατική τάξη θα φτάσει αληθινά μόνο όταν κάθε εργαζόμενος κατέχει ατομικά τα μέσα παραγωγής - ικανά να κατασκευάσουν οτιδήποτε και όλα για τους εαυτούς τους. Πρόκειται για προληπτική δέσμευση με τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επιβάλλουν την ιεραρχία και τον αναπόφευκτο κολεκτιβισμό. Σημαίνει την απελευθέρωση της κοινωνίας μας από τις αναπόφευκτες ιεραρχίες των δύο διαστάσεων, την μετακίνηση των καταστρεπτικών μας υποδομών εκτός της βιόσφαιρας και την τελική απόσχιση του πολιτισμού και την ανάληψη του ρόλου μας ως κυνηγοί-συλλέκτες μεταξύ των αστεριών.
Αυτό σημαίνει κρυπτογραφημένα-αδιάσπαστα κανάλια ιδιωτικής επικοινωνίας που προστίθενται σε μια αδιάσπαστη κυψέλη ιδεών και γνώσεων. Σημαίνει επίσης την κατάργηση της ιδιωτικής ζωής - τη δημιουργία ενός κόσμου στον οποίο οι ενέργειες μεταξύ τους ενός και του άλλου είναι συστηματικές και επαληθεύσιμες σε μια στιγμή. Και τελικά θα είναι η ελευθερία να ξεπεράσουμε το περιορισμένο εύρος ζώνης της γλώσσας και να συνδεθούμε όλο και πιο άμεσα μεταξύ μας - για να συγχωνεύσουμε τα μυαλά μας και να υπερβούμε τις επιμέρους υποκειμενικότητες όπως επιθυμούμε.
Ο αναρχο-διανθρωπισμός είναι όλα αυτά τα πράγματα και καθένα από αυτά.
Ο αναρχισμός ως κίνημα και φιλοσοφία άρχισε να αναπτύσσεται την περίοδο του Διαφωτισμού, αν και οι ρίζες του εκτείνονται μέχρι τις ημέρες του κυνηγιού και της συγκέντρωσης. Σε εκείνο το σημείο της ιστορίας, ήταν σύνηθες για τις φυλές να συνεργάζονται με τρόπο ισότιμο. Αντί να είναι άσκοπα εδαφικοί και ανταγωνιστικοί, οι άνθρωποι έμαθαν να συνεργάζονται για να φτάσουν το κοινό καλό. Μέχρι την άνοδο των αυτοκρατοριών, των βασιλιάδων και των σύνθετων ιεραρχιών, η συνεργασία ήταν ο τρόπος επιβίωσης. Ο αναρχισμός φέρει την αντίληψη ότι πρέπει να ανταγωνιστούμε και να πολεμήσουμε ως κοινωνία, αλλά να συνεργαστούμε για ένα κοινό καλό. Από τότε, υπήρξε μια περιοχή σκέψης που έχει αναπτυχθεί, εξελιχθεί και ωριμάσει σε ένα σχέδιο για μια ελεύθερη κοινωνία.
3. Οι ηγέτες, οι γκουρού και τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να επικριθούν και να εξεταστούν σκεπτικά για να δουν ότι η οργάνωση από κάτω προς τα πάνω παραμένει πραγματικότητα.
4. Ο αναρχο-διανθρωπισμός υιοθετεί την επιστημονική μέθοδο ως βάση για την διερεύνηση του ορθολογισμού.
5. Ο αναρχο-διανθρωπισμός αναγνωρίζει ότι η επιστημολογία και η οντολογία της επιστήμης είναι μια συνεχής προσπάθεια.
6. Η πραγματική καινοτομία θα πρέπει να προέρχεται από τη συνεργασία, την ατομική έμπνευση και το πάθος / συλλογικό πάθος: όχι τον ανταγωνισμό ή το κίνητρο λίγων για να κερδίσουν.
7. Οι αναρχικοί διανθρωπιστές θα επαναστατήσουν εναντίον οποιασδήποτε ομάδας που θα μπορούσε να αναζητήσει δύναμη χρησιμοποιώντας πιο ισχυρή επιστήμη και τεχνολογία. Οι αναρχικοί εδώ και τώρα (2017), σε όλο τον κόσμο, επαναστατούν εναντίον των ήδη αναγνωρισμένων λίγων που συνεχίζουν και περιμένουν ένα μέλλον όπου ο καπιταλισμός, η ελεύθερη αγορά και τα πρότυπα προβλέπουν τη συνεχιζόμενη δύναμή τους χρησιμοποιώντας την επιστήμη, την τεχνολογία και την παραληρητική ιδέα οικονομικών προβλέψεων και αλγορίθμων. (π.χ. αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου, συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μετοχών και κεφάλαια επιχειρηματικού κινδύνου)
Οι επιλογές βελτίωσης που συζητούνται περιλαμβάνουν τη ριζική επέκταση της ανθρώπινης ζωής, την εξάλειψη των ασθενειών, την εξάλειψη περιττών ταλαιπωριών και την αύξηση της ανθρώπινης πνευματικής, σωματικής και συναισθηματικής ικανότητας. Άλλα διανθρωπιστικά θέματα περιλαμβάνουν τον αποικισμό του διαστήματος, τη δημιουργία υπερσύγχρονων μηχανών και άλλες πιθανές εξελίξεις που θα μπορούσαν να μεταβάλουν βαθιά την ανθρώπινη κατάσταση. Το πεδίο δεν περιορίζεται στα gadgets και την ιατρική, αλλά περιλαμβάνει επίσης οικονομικά, κοινωνικά, θεσμικά σχέδια, πολιτιστική ανάπτυξη και ψυχολογικές δεξιότητες και τεχνικές.
Οι διανθρωπιστές θεωρούν την ανθρώπινη φύση ως ένα έργο σε εξέλιξη, μια μισοψημένη αρχή που μπορούμε να μάθουμε να αναδιαμορφώσουμε με επιθυμητούς τρόπους. Η σημερινή ανθρωπότητα δεν χρειάζεται να είναι το τελικό σημείο της εξέλιξης. Οι διανθρωπιστές ελπίζουν ότι με την υπεύθυνη χρήση της επιστήμης, της τεχνολογίας και άλλων ορθολογικών μέσων θα καταφέρουμε τελικά να γίνουμε μεταθανάτιοι, όντα με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από ό, τι οι σημερινοί άνθρωποι.
Ο Nietzsche είναι σίγουρα ο πιο ευρέως παρεξηγημένος φιλόσοφος στην ιστορία. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, πρόκειται να παρουσιάσουμε μια διανθρωπιστική ανάγνωση αυτού του διάσημου απόσπασμα από Zarathustra. Η γερμανική λέξη Mensch είναι μια λέξη που δεν διαφέρει στο φύλο και μεταφράζεται καλύτερα στα ελληνικά ως "ο άνθρωπος". Έτσι, σύμφωνα με αυτή τη γραμμή του Nietzsche, "αυτό που είναι σπουδαίο για τον άνθρωπο είναι ότι είναι γέφυρα και όχι στόχος". Έντονη στην ιδέα του ανθρώπου ως γέφυρα είναι η εξελικτική άποψη της ζωής: η εξέλιξη δεν είναι τελεολογική και ο άνθρωπος δεν είναι η κορυφή της εξέλιξης, αλλά μια άλλη μεταβατική κατάσταση σε μια διαδικασία που συνεχίζει να τροποποιεί την εξέλιξη των ειδών. Το ανθρώπινο είδος, όπως και οποιοδήποτε είδος, δεν είναι στόχος της εξελικτικής διαδικασίας αλλά μέρος της ίδιας της διαδικασίας. Ωστόσο, υπάρχει περισσότερη χρήση της εικόνας της γέφυρας: μια γέφυρα συνδέει δύο ακτές και εάν ο άνθρωπος δεν είναι στόχος αλλά γέφυρα, δεν είναι επίσης ένας νεκρός κλάδος του εξελικτικού δέντρου. Η διαδικασία συνεχίζεται στην άλλη πλευρά της γέφυρας: ο άνθρωπος έχει ένα μη ανθρώπινο, ή ίσως να πούμε καλύτερα ένα διανθρώπινο μέλλον. Η ιδέα επεκτείνεται περαιτέρω σε μια άλλη περίφημη γραμμή του Ζαρατούστρα:
Αυτό σημαίνει όχι μόνο να είμαστε απαλλαγμένοι από τους αυθαίρετους περιορισμούς που μπορεί να επιβάλει το σώμα μας, αλλά και ελεύθεροι να διαμορφώσουμε τον κόσμο γύρω μας και να εμβαθύνουμε τις δυνατότητες των σχέσεών μας μεταξύ μας μέσα από αυτό.
Αυτό σημαίνει ότι προκαλεί και μεταβάλλει τις συνθήκες που διαφορετικά θα μπορούσαν να μας κυβερνήσουν. Σημαίνει πότε πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία για την καλύτερη ζωή μας. ότι κανείς δεν θα πρέπει να πεθάνει όταν αυτή η έλλειψη μπορεί να εξαλειφθεί. Σημαίνει την επαγρύπνηση με τη φύση και όχι με τον εκφοβισμό ή την παράδοσή της. Είναι η γνώση ότι η νίκη για την εργατική τάξη θα φτάσει αληθινά μόνο όταν κάθε εργαζόμενος κατέχει ατομικά τα μέσα παραγωγής - ικανά να κατασκευάσουν οτιδήποτε και όλα για τους εαυτούς τους. Πρόκειται για προληπτική δέσμευση με τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επιβάλλουν την ιεραρχία και τον αναπόφευκτο κολεκτιβισμό. Σημαίνει την απελευθέρωση της κοινωνίας μας από τις αναπόφευκτες ιεραρχίες των δύο διαστάσεων, την μετακίνηση των καταστρεπτικών μας υποδομών εκτός της βιόσφαιρας και την τελική απόσχιση του πολιτισμού και την ανάληψη του ρόλου μας ως κυνηγοί-συλλέκτες μεταξύ των αστεριών.Αυτό σημαίνει κρυπτογραφημένα-αδιάσπαστα κανάλια ιδιωτικής επικοινωνίας που προστίθενται σε μια αδιάσπαστη κυψέλη ιδεών και γνώσεων. Σημαίνει επίσης την κατάργηση της ιδιωτικής ζωής - τη δημιουργία ενός κόσμου στον οποίο οι ενέργειες μεταξύ τους ενός και του άλλου είναι συστηματικές και επαληθεύσιμες σε μια στιγμή. Και τελικά θα είναι η ελευθερία να ξεπεράσουμε το περιορισμένο εύρος ζώνης της γλώσσας και να συνδεθούμε όλο και πιο άμεσα μεταξύ μας - για να συγχωνεύσουμε τα μυαλά μας και να υπερβούμε τις επιμέρους υποκειμενικότητες όπως επιθυμούμε.
Ο αναρχο-διανθρωπισμός είναι όλα αυτά τα πράγματα και καθένα από αυτά.
ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ;
Ο αναρχισμός ως κίνημα και φιλοσοφία άρχισε να αναπτύσσεται την περίοδο του Διαφωτισμού, αν και οι ρίζες του εκτείνονται μέχρι τις ημέρες του κυνηγιού και της συγκέντρωσης. Σε εκείνο το σημείο της ιστορίας, ήταν σύνηθες για τις φυλές να συνεργάζονται με τρόπο ισότιμο. Αντί να είναι άσκοπα εδαφικοί και ανταγωνιστικοί, οι άνθρωποι έμαθαν να συνεργάζονται για να φτάσουν το κοινό καλό. Μέχρι την άνοδο των αυτοκρατοριών, των βασιλιάδων και των σύνθετων ιεραρχιών, η συνεργασία ήταν ο τρόπος επιβίωσης. Ο αναρχισμός φέρει την αντίληψη ότι πρέπει να ανταγωνιστούμε και να πολεμήσουμε ως κοινωνία, αλλά να συνεργαστούμε για ένα κοινό καλό. Από τότε, υπήρξε μια περιοχή σκέψης που έχει αναπτυχθεί, εξελιχθεί και ωριμάσει σε ένα σχέδιο για μια ελεύθερη κοινωνία.
Συνήθως, ο αναρχισμός χαρακτηρίζεται λανθασμένα ως χαοτικός - αδύνατος να επισημοποιηθεί ή να υπάρξει έξω από αδύνατα ουτοπικά όνειρα. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε στην ιστορική εφαρμογή του αναρχισμού σε εκούσιες κοινότητες και κοινωνίες πλήρους κλίμακας, είναι κάτι περισσότερο από απλά ένα ξέφρενο όνειρο. Αλλά για να επιτύχουμε έναν αναρχικό κόσμο, πρέπει να τερματίσουμε τις ισχυρές κοινωνικές δομές που έχουν προκαλέσει καταπιεστικούς θεσμούς και που έχουν καταστήσει αυτή την επαναστατική ιδέα απαραίτητη. Οι δύο σημαντικές πτυχές της πολιτικής σκέψης που οι αναρχικοί δεν πιστεύουν είναι η πρωτοπορία και ο καπιταλισμός.
Τα βασικά σημεία του αναρχο-μετανθρωπισμού είναι τα εξής:
1. Όλες οι εταιρείες (π.χ. WalMart) και οργανισμοί όπως η NASA θα πρέπει να είναι συνδικαλισμένοι, να ανήκουν σε εργαζόμενους και να λογοδοτούν στην εργατική / αναρχική ομοσπονδία (περιγράφεται στην παράγραφο 4).
2. Όλες οι θρησκείες πρέπει να επικρίνονται έξυπνα και ορθολογικά αν εμποδίζουν την ισότητα, την ελευθερία κ.λπ.3. Οι ηγέτες, οι γκουρού και τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να επικριθούν και να εξεταστούν σκεπτικά για να δουν ότι η οργάνωση από κάτω προς τα πάνω παραμένει πραγματικότητα.
4. Ο αναρχο-διανθρωπισμός υιοθετεί την επιστημονική μέθοδο ως βάση για την διερεύνηση του ορθολογισμού.
5. Ο αναρχο-διανθρωπισμός αναγνωρίζει ότι η επιστημολογία και η οντολογία της επιστήμης είναι μια συνεχής προσπάθεια.
6. Η πραγματική καινοτομία θα πρέπει να προέρχεται από τη συνεργασία, την ατομική έμπνευση και το πάθος / συλλογικό πάθος: όχι τον ανταγωνισμό ή το κίνητρο λίγων για να κερδίσουν.
7. Οι αναρχικοί διανθρωπιστές θα επαναστατήσουν εναντίον οποιασδήποτε ομάδας που θα μπορούσε να αναζητήσει δύναμη χρησιμοποιώντας πιο ισχυρή επιστήμη και τεχνολογία. Οι αναρχικοί εδώ και τώρα (2017), σε όλο τον κόσμο, επαναστατούν εναντίον των ήδη αναγνωρισμένων λίγων που συνεχίζουν και περιμένουν ένα μέλλον όπου ο καπιταλισμός, η ελεύθερη αγορά και τα πρότυπα προβλέπουν τη συνεχιζόμενη δύναμή τους χρησιμοποιώντας την επιστήμη, την τεχνολογία και την παραληρητική ιδέα οικονομικών προβλέψεων και αλγορίθμων. (π.χ. αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου, συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μετοχών και κεφάλαια επιχειρηματικού κινδύνου)
ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ
Ο ΔΙανθρωπισμός είναι ένα χαλαρά καθορισμένο κίνημα που αναπτύχθηκε σταδιακά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Προωθεί μια διεπιστημονική προσέγγιση στην κατανόηση και την αξιολόγηση των ευκαιριών για την ενίσχυση της ανθρώπινης κατάστασης που ανοίγει η εξέλιξη της τεχνολογίας. Προσοχή δίνεται τόσο στις σύγχρονες τεχνολογίες, όπως η γενετική μηχανική και στην τεχνολογία των πληροφοριών, όσο και στις μελλοντικές αναμενόμενες, όπως η μοριακή νανοτεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη (AI).
Οι διανθρωπιστές θεωρούν την ανθρώπινη φύση ως ένα έργο σε εξέλιξη, μια μισοψημένη αρχή που μπορούμε να μάθουμε να αναδιαμορφώσουμε με επιθυμητούς τρόπους. Η σημερινή ανθρωπότητα δεν χρειάζεται να είναι το τελικό σημείο της εξέλιξης. Οι διανθρωπιστές ελπίζουν ότι με την υπεύθυνη χρήση της επιστήμης, της τεχνολογίας και άλλων ορθολογικών μέσων θα καταφέρουμε τελικά να γίνουμε μεταθανάτιοι, όντα με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από ό, τι οι σημερινοί άνθρωποι.
Was groß ist am Menschen, das ist, daß er eine Brücke und kein Zweck ist: was geliebt werden kann am Menschen, das ist, daß er ein Übergang und ein Untergang ist. (Friedrich Nietzsche, "Also sprach Zarathustra")
Ο Nietzsche είναι σίγουρα ο πιο ευρέως παρεξηγημένος φιλόσοφος στην ιστορία. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, πρόκειται να παρουσιάσουμε μια διανθρωπιστική ανάγνωση αυτού του διάσημου απόσπασμα από Zarathustra. Η γερμανική λέξη Mensch είναι μια λέξη που δεν διαφέρει στο φύλο και μεταφράζεται καλύτερα στα ελληνικά ως "ο άνθρωπος". Έτσι, σύμφωνα με αυτή τη γραμμή του Nietzsche, "αυτό που είναι σπουδαίο για τον άνθρωπο είναι ότι είναι γέφυρα και όχι στόχος". Έντονη στην ιδέα του ανθρώπου ως γέφυρα είναι η εξελικτική άποψη της ζωής: η εξέλιξη δεν είναι τελεολογική και ο άνθρωπος δεν είναι η κορυφή της εξέλιξης, αλλά μια άλλη μεταβατική κατάσταση σε μια διαδικασία που συνεχίζει να τροποποιεί την εξέλιξη των ειδών. Το ανθρώπινο είδος, όπως και οποιοδήποτε είδος, δεν είναι στόχος της εξελικτικής διαδικασίας αλλά μέρος της ίδιας της διαδικασίας. Ωστόσο, υπάρχει περισσότερη χρήση της εικόνας της γέφυρας: μια γέφυρα συνδέει δύο ακτές και εάν ο άνθρωπος δεν είναι στόχος αλλά γέφυρα, δεν είναι επίσης ένας νεκρός κλάδος του εξελικτικού δέντρου. Η διαδικασία συνεχίζεται στην άλλη πλευρά της γέφυρας: ο άνθρωπος έχει ένα μη ανθρώπινο, ή ίσως να πούμε καλύτερα ένα διανθρώπινο μέλλον. Η ιδέα επεκτείνεται περαιτέρω σε μια άλλη περίφημη γραμμή του Ζαρατούστρα:
Der Mensch ist ein Seil, geknüpft zwischen Tier und Übermensch - ein Seil über einem Abgrunde. (Friedrich Nietzsche, "Also sprach Zarathustra")
Σε αυτή τη γραμμή η ίδια δήλωση επαναλαμβάνεται και επεκτείνεται: "ο άνθρωπος είναι ένα σχοινί, τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και στον υπεράνθρωπο". Η χρήση της λέξης "ζώο" ως μετάφραση της γερμανικής κατηγορίας είναι εύλογα ακριβής, αν και η γερμανική λέξη αναφέρεται περισσότερο αποκλειστικά σε μη ανθρώπινα ζώα, σε αντίθεση με το αγγλικό αντίστοιχό της, το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί ως συμπεριλαμβάνοντας τον άνθρωπο και αναφέρεται το γενικό ζωικό βασίλειο της βιολογίας. Είναι πολύ πιο αμφιλεγόμενο και ιστορικά απάτη με στρεβλώσεις και παρερμηνείες, πώς πρέπει κανείς να διαβάσει την επιλογή του Nietzsche για τη λέξη Υπεράνθρωπος. Εδώ επιλέγουμε να το διαβάσουμε ως "αυτό που βρίσκεται πέρα από τον άνθρωπο", όπου εμείς δεν εννοούμε μια αναφορά σε οποιαδήποτε σχέση εξουσίας, αλλά απλώς ένα περαιτέρω βήμα στο εξελικτικό δέντρο. Επιλέγουμε να ερμηνεύσουμε αυτή την έννοια ως παράδειγμα του "δια-ανθρώπινου". "Ένα σχοινί", η γραμμή του Νίτσε συνεχίζει, "πάνω από μια άβυσσο". Η εικόνα της αβύσσου προκαλεί κίνδυνο και φρίκη. Είναι η τύφλωση της εξελικτικής διαδικασίας της φυσικής επιλογής, η οποία οδηγεί τα περισσότερα είδη να εξαφανιστούν στην άβυσσο της λήθης και της εξαφάνισης. Η ανθρώπινη / γέφυρα διαφεύγει από αυτή τη μοίρα και παρακάμπτει την άβυσσο, συνδέοντας την άλλη πλευρά του ζώου, η οποία στον σύγχρονο διανθρωπισμό εκπροσωπείται από τη διανθρωπική μορφοποίηση του ανθρώπου και του μηχανήματος. Ωστόσο, μια γέφυρα μπορεί να σταθεί μόνο αν συνδέεται και στις δύο πλευρές και η σύνδεση με το ζώο είναι εξίσου σημαντική για την επιβίωσή της, όπως η σύνδεση με την υπερφυσική μηχανή. Οι δύο πλευρές αυτής της γέφυρας του Νίτσε είναι οι διασυνδέσεις ανθρώπου-ζώου και ανθρώπου-μηχανής: η μετα-ανθρώπινη και η δια-ανθρώπινη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου